Robo's terror - Balkantrip <3

woooh, where to begin!

Het is ondertussen alweer een tijdje geleden, maar dat maakt het niet minder noemenswaardig! Alweer bijna dik 2 maanden terug heb ik namelijk het genoegen gehad Robo te mogen ontvangen. Verrassend genoeg bleek er naast zijn vele terror gelukkig ook nog wat tijd over voor de nodige uitstapjes. Zo zijn we naar een soort van sealife geweest, waar rob liefkozend de roggen heeft geaaid, en we talloze (tevergeefse) pogingen hebben ondernomen de haaien op de foto te zetten. Uiteraard zijn we ook goed wezen stappen, de captain morgans waren niet aan te slepen gezien de open bar van 6euro, en het leedvermaak was ongekend. Rob was erg te spreken over de danskwaliteiten van de locals (; haha.

In ieder geval; de volgende ochtend waren we dus niet heel productief, en zijn we wezen chillen in een badhuis. De rest van het weekend verder nog best veel sightseeing gedaan! Hebben Buda bezocht, zijn naar het Terrormuseum geweest (de naam was doorslaggevend ;) en ik heb Rob nog wat universiteitsgebouwen laten zien. Zondag zouden we afsluiten met een schietsessie, maar we eindigden uiteindelijk in een voetbalstadion. Was nog best grappig trouwens, want naast het voetbal was er ook nog een knijterlamme supporter die voor het nodige amusement zorgde. 's Avonds vervolgens nog als dode vogeltjes op bed gehangen en een filmpje gekeken, om de volgende ochtend relatief vroeg op te staan om Robo op het vliegveld uit te kunnen zwaaien.

Daarna ging het heel snel, ik had maar een paar dagen om bij te komen, want voor de 29e (maart) stond er alweer een ander ruig avontuur op de planning; de BALKANTRIP <3

De BALKANTRIP <3 was een georganiseerde groeps(bus)reis voor erasmus studenten overal vandaan. Voorafgaand hadden we zaterdagavond eerst nog een preparty pubcrawl in Budapest, een feestje die achteraf voornamelijk nog wordt herinnert vanwege de verhitte discussie over of het nu een varken of draak was dat aan de muur in Szimpla hing.

Anyway, de volgende dag, 27 februari, vertrokken we met de bus richting Sarajevo. Op de grensovergang na, die we lopend moesten oversteken, verliep de busreis op rolletjes. Uiteraard heb ik heel wat uurtjes geslapen (ter compensatie van de voorgaande avond) maar daarnaast was er ook nog tijd genoeg om me over het landschap te verwonderen. Man man, wat een rotzooi! Overal afval, armoedige huisjes, en weinig teken van leven.
Sarajevo zelf was ook totaal nieuw voor mij. Omdat het vroeger dus onderdeel is geweest van het Ottomaanse Rijk zie je nu nog steeds veel Oosterse invloeden terug. Het was heel vet, en ik heb me bijzonder goed vermaakt!

De volgende middag hebben we mogen genieten van een onwijs lange, spontane, sightseeing bustoer. Het werd de bus blijkbaar allemaal iets te veel, want opeens was schakelen niet meer mogelijk, en konden we niet harder dan 30km/uur. We hebben dus heel lang van de mooie uitzichten van de bergroutes mogen genieten! Daartegenover stond echter wel dat onze veiligheid niet helemaal kon worden gegarandeerd; het was namelijk nog best een uitdaging om met een touringcar met beperkte snelheid de bergen te beklimmen. Uiteindelijk toch, met samengeknepen billetjes, de toppen weten te bereiken, zodat we onze weg naar Mostar konden vervolgen! Daar aangekomen hebben we een hele interessante rondleiding gehad, zijn we uit eten geweest, en hebben we de avond met een pubcrawl afgesloten. 's Ochtends ook nog even het oude centrum bij daglicht gecheckt, om daarna weer met de bus, die inmiddels weer opgelapt was, verder te reizen.

We zijn die dag naar Dubrovnik (Croatië) geweest, momenteel vooral bekend vanwege de populaire BBC serie 'The Games of Thrones', die onder andere daar is opgenomen. We hebben heerlijk door het oude stadscentrum gelopen, en daarna genoten van het uitzicht vanuit de baai/haven. Aan het einde van de middag zijn we weer de bus in gestapt richting Tivat, waar we in een super schattig huiselijk hostel de nacht hebben doorgebracht.

De volgende ochtend hebben we onze reis weer voortgezet, en tegen het middaguur bereikten we Kotor-Bay. Hier hebben we een ongekend hoge berg beklommen, met als resultaat een bijzonder mooi uitzicht! Heb me de weg naar beneden maar weer verbaasd over de grote hoeveelheid trappen die we hadden beklommen, man man, ik kan me verder weinig meer herinneren van die middag, aangezien ik deze grotendeels slapend in de bus heb doorgebracht.
's Avonds in Tirana mezelf helemaal gelukkig gegeten aan lokale specialiteiten; ze waren niet aan te slepen! En toen bleek dat de Brazilianen hun toetje onaangeroerd hadden gelaten, hebben Laurien en ik hier ons maar over ontfermd. Uiteraard moesten deze extra calorieën wel ergens weer gecompenseerd worden, dus we eindigden al dansend in een of andere verlaten tent in het 'centrum' van Albanië.

Na nog een ochtend in Tirana, die we voornamelijk zoekend naar eten hebben doorgebracht, zijn we naar Ohrid, Macedonië afgereisd. Onder het genot van een hapje en een drankje zijn we het dorp omhooggelopen, om vervolgens op een mooi plekje te gaan zitten om de zon onder te zien gaan. De wijn smaakte heerlijk, al helemaal omdat het openmaken van de fles heel wat voeten in de aarde heeft gehad. Na aanschaf ervan bedachten we namelijk dat we geen kurkentrekker hadden... Na verschillende theorieën toch tot de conclusie gekomen dat we maar ergens, lees: bij een restaurant, om een kurkentrekker moesten gaan vragen. We zijn uiteindelijk dus heel ongemakkelijk een eethuisje binnengestapt met de vraag of ze onze fles fijn wilden openmaken. Heel classy, God strafte ook meteen, want de fles bleek gewoon een draaidop te hebben... touché.

Anyway, wederom afgesloten met een feest, en de volgende ochtend weer zelf op pad om nog wat van de stad te zien. Hebben de nodige kerkjes bezocht, maar moesten uiteindelijk onze ontdekkingstocht noodgedwongen in een koffietentje eindigen vanwege de sneeuw!....Heel bijzonder, I know!
Smiddags weer de bus binnenstebuiten gekeerd met het spelletje 'ik zie, ik zie, wat jij niet ziet', heel enerverend. Enigszins laat kwamen we in Skopje aan, waar we al vrij snel aan een rondleiding begonnen. Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik ervan moet denken, want Skopje heeft vrij recent nog een heel nieuw stadscentrum gebouwd, waardoor de stad nu echt twee heel verschillende kanten heeft. Na een goeie avond stappen zijn we de volgende ochtend ook gelijk weer de weg op gegaan, dus des te meer reden genoeg om Skopje nog een keer te bezoeken!

Belgrado was uiteindelijk de laatste stop van onze reis. Wederom kwamen we pas laat in de avond aan, dus na de nodige chillings zijn we gelijk met een grote groep uit eten geweest. Terug in het hostel was er al een dikke party gaande, dus het duurde ook even voordat iedereen gemobiliseerd was om het feest ergens anders voort te zetten. Onze gids had ook enige moeite met (lees: was niet meer in staat tot) het organiseren van ons laatste stapavondje. Na anderhalfuur rondcirkelen toch de club nog weten te bereiken, om aan het einde van de avond binnen 10 minuten weer terug naar huis te lopen.

De daarop volgende dag alleen maar in de bus doorgebracht. Met veel plezier (en gene) hebben we de filmpjes van de vorige avond teruggekeken, om vervolgens als een blok in slaap te vallen. 's Avonds, bij aankomst in Budapest, zijn we nog met een grote groep uit eten geweest om de reis af te sluiten. Wat een avontuur! Dit was goed!

Check vooral even de foto's!

Liefs